Νοσταλγία.

Μπήκα εδώ μετά απο καιρό.

Είναι ένα διάστημα που σπάω τις αναστολές μου και γράφω κάτι εδώ (ή αλλού). Αυτό το ακολουθεί ένα άλλο διάστημα που θέλω να σβήσω αυτά που έχω γράψει γιατί μου φαίνονται χαζά (αχ αυτή η ανασφάλεια). Αν περάσω το κρίσιμο στάδιο αυτό, τότε τα κείμενα (τα ποιά;) μένουν.

Διαβάζω ξανά αυτά που έγραψα πρίν πολύ καιρό... τελικά δεν είναι και ΤΟΣΟ μάπα.

Μήπως να επανέλθω στα παλιά μου τα λημέρια;

Ενας χρόνος

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος απο την απόκτηση πτυχίου (του πολυπόθητου). Διαβάζω την παλιά ανάρτηση και μου κάνει εντύπωση. Τώρα πια δεν θυμάμαι να κράτησε παραπάνω απο μία μέρα η χαρά. Πολύ σύντομα, δεν αισθανόμουν τίποτα περι αυτού. Το πτυχίο το βλέπω σαν ένα ακόμα δικαιολογητικό σε κάποιες αιτήσεις και τίποτα παραπάνω. Αναρωτιέμαι τι του έδωσα και τι μου έδωσε. Για να κρατήσε η όλη υπόθεση 9 χρόνια, δεν πρέπει να του έδωσα και πολλά. Καλά μου έκανε, λοιπόν. Μπράβο σου πτυχίο! Είσαι δίκαιο.